Ieder mens is uniek, wordt vaak gezegd. Toch lijkt dat bij autisme niet altijd op te gaan. Er kleven nogal wat vooroordelen aan autisme. Mensen met autisme kunnen geen oogcontact maken, zijn niet sociaal én empathie is zeker geen kernkwaltiteit.
Dit eenzijdige en vooral verkeerde beeld komt door wat wij jarenlang in de media hebben gezien. Herinner je je nog de film Rainman? Dustin Hoffman speelt de rol van Raymond, een middelbare autistische man met het Savantsyndroom. Hij beschikt over uitzonderlijke vermogens, op een bepaald gebied.
Raymond had én een fotografisch geheugen én kon feilloos de meest ingewikkelde wiskundige sommen oplossen. Ik weet nog dat de film diepe indruk op mij maakte. Raymond maakte amper menselijk contact en wilde niet aangeraakt worden. Hoewel deze film een mooi inkijkje geeft in hoe het leven kan zijn van iemand met ASS én Savantsyndroom, draagt het ook bij aan een beeld van autisme dat verreweg compleet is.

Wake-up call

Nadat mijn zoon was gediagnosticeerd met ASS voelde ik bezorgdheid & pijn. Ik wilde hem beschermen, want hij moest zo goed mogelijk in deze wereld passen. Tijdens een training over zelfontwikkeling kreeg ik een belangrijk inzicht. Ik hoorde mezelf hardop uitspreken dat mijn zoon een beperking had, maar met zo’n lading alsof hij niet af, niet heel was.  Nadien realiseerde ik mijn vooroordeel. Ik had bepaald, dat zijn leven wél zwaar moest zijn.
Het hardop uitspreken was voor mij de wake-up call. Daarmee wil ik niet impliceren dat het ‘niets’ is. Ik wil vooral ontkrachten dat het een defect is, waardoor je niet ‘normaal’ kunt functioneren. Niemand is stuk, niemand hoeft gemaakt te worden.

In de drivers seat 

Ieder mens, met of zonder autisme, heeft zijn/haar ontwikkelpunten, kwetsbaarheden & sterkten. Dus laat je niet in heen hokje plaatsen. Niet door je moeder, niet door de maatschappij en niet door een werkgever.
Ga niet werken in de techniek, omdat technische rollen zo goed passen bij autisme. Kies waar jij blij van wordt. Ga zelf achter het stuur zitten en stel je navigatie in op de bestemming waar jij naartoe wil.

Waar geloof jij in?

Als je gelooft in mogelijkheden, in plaats van beperkingen blijkt er meer te kunnen dan je vaak denkt. Als het maar een keuze vanuit je hart is, passend (en rekening houdend) met je competenties & persoonlijkheid. Focus je op jouw talenten, op wie jij bent en wie jij wil zijn.  En stel jezelf de vraag; ‘ Wat levert mijn unieke denken en waarnemen op?’
Zodat het niet tegen, maar voor je werkt.

Heb jij je wel eens in een hokje laten drukken? En hoe ben jij daarmee om gegaan?